Rano ruszamy w stronę Monument Valley. Do przejechania mamy ok. 170km. Droga mija dość szybko, tym bardziej, że za oknami samochodu możemy podziwiać ciekawe formacje skalne. W okolicach zjazdu z głównej drogi nr 163 w oddali na horyzoncie ukazują się już nam znane z filmów formy skalne.
Na skrzyżowaniu głównej drogi 163 z drogą wiodącą do centrum turystycznego można się zatrzymać i dokonać zakupów u miejscowych Indian. Stragany umiejscowione w czymś na kształt kontenerów i oferta sprzedających trącają troszkę chińszczyzną, więc szybko się stamtąd ewakuujemy.
Po kilkuset metrach dojeżdżamy do bramek, gdzie pobierana jest opłata: 20$ od samochodu, w którym mogą być 4 osoby. Więcej informacji na oficjalnej stronie Parku. Nie obowiązują tutaj wjazdów do Parków Narodowych USA, gdyż jest to teren Indian Navajo, a więc opłata jest obligatoryjna.
Nie ma większych problemów z parkowaniem. W samym Visitor Center nie ma zbyt wiele. Znajduje się tam oczywiście sklep, toaleta i niewielka galeria ze zdjęciami z Parku. Poza tym makieta przestawiająca Monument Valley. Warto jednak zatrzymać się przy murze okalającym Visitor Center - rozpościera się tu wspaniały widok na West Mitten, East Mitten i Merrick Butte.
Można wykupić wycieczkę objazdową w Parku. Drugim rozwiązaniem jest przejechać 27km trasę samemu. My oczywiście nie mamy zamiaru dopłacać do interesu, więc decydujemy się jechać własnym autem. Oczywiście Indianie przekonują nas, że ot niebezpieczne, że droga trudna, bo gruntowa z kałużami i błotem. Ale jak to - Polak nie da rady?! W rzeczywistości ich "ostrzeżenia" były podyktowane jedynie chęcią zarobku na nas, gdyż droga okazuje się być przyjemna - owszem, z dwiema kałużami i mnóstwem kurzu, ale na pewno w zadnym stopniu nie ryzykowna dla naszego Nissana. warto jednak zaznaczyć, że w czasie, gdy tam jesteśmy jest dość sucho - prawdopodobnie droga jest bardzo grząska po deszczach i wówczas przejazd własnym samochodem może nie być już tak bezproblemowy.
Wykupując wycieczkę u Indian w ramach bonusu otrzymuje się 3 dodatkowe punkty widokowe, które nie są dostępne dla osób jadących własnym pojazdem. Możecie mi jednak wierzyć, że widoki na trasie "podstawowej" są wystarczająco piękne, a komfort robienia zdjęć przez nieograniczony czas i w dowolnym miejscu bez dodatkowych "bohaterów drugiego planu" w zupełności wynagradza brak 3 punktów widokowych. Tu na przykład widok na 3 Siostry:
Warto napisać tez coś o samej Dolinie Pomników. W rzeczywistości nie jest to żadna dolina, a pokaźny obszar o powierzchni ponad 370km kwadratowych. Najbardziej atrakcyjny obszar znajduje się wokół Visitor Center. Na płaskowyżu występują zasadniczo dwa rodzaje piaskowców bardzo zasobnych w żelazo (stąd czerwony kolor form skalnych): piaskowców Wingate oraz Nawaho. Przez wieki wiatr powodował erozję okolicznych skał, tworząc tzw. buttle - formy, które dziś przyjmują fantazyjne kształty. Ich wysokość od podstawy wynosi do 300m. Widok na Totem Pole and Yei Bi Chei:
Jednym z najciekawszych miejsc jest oczywiście Artist's Point:
mówiąc o Monument Valley nie sposób nie wspomnieć o filmach, które zostały tu nakręcone, a wśród nich klasyka westernów i nie tylko:
- The Vanishing American reż. George Seitz
- Stagecoach reż. John Ford
- The Searchers reż. John Ford
- Fort Apache reż. John Ford
- How the West Was Won reż. John Ford
- Rio Grande reż. John Ford
- She Wore a Yellow Ribbon reż. John Ford
- Easy Rider reż. Dennis Hopper
- Mackenna's Gold reż. J. Lee Thompson
- 2001: Odyseja kosmiczna reż. Stanley Kubrick
- The Eiger Sanction reż. Clint Eastwood
- National Lampoon's Vacation reż. Harold Ramis
- Back to the Future Part III reż. Robert Zemeckis
- Forrest Gump reż. Robert Zemeckis
- The Lone Ranger reż. Gore Verbinski
- Transformers: Age of Extinction reż. Michael Bay
Po spędzeniu tu ok. 0,5 dnia (4h)wyruszamy w kierunku Wielkiego Kanionu Kolorado. Ponieważ zaczyna nam doskwierać głód, a mapa nie wskazuje na to, aby po drodze miało znajdować się coś sensownego do zjedzenia, zatrzymujemy się w nienawidzonym Burger Kingu w Kayenta.
Po zaparkowaniu samochodu naszym oczom ukazuje się dość zniszczona tablica:
Okazuje się, że w tym dość zaskakującym miejscu faktycznie znajduje się wystawa poświęcona wkładowi Indian Navajo w zwycięstwo USA w Drugiej Wojnie Światowej. To za pomocą ich skomplikowanego języka kodowano wiadomości z i na front. Język ten okazał się bronią nie do pokonania dla Niemców i Japończyków. Upamiętniając wkład Navajo w wydarzenia II wojny Światowej, Ronald Regan ustanowił 14 sierpnia dniem Szyfranta.
Do niezbyt smacznym obiedzie jedziemy w kierunku wielkiego Kanionu Kolorado. Po drodze jedziemy jedną ze Scenic Route - ,a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Arizona_State_Route_98">Arizona state Route 98. Droga faktycznie jest malownicza, szczególnie w promieniach chylącego się ku zachodowi słońca. Na wschód od Kaibito jedziemy przez pokryty trawami płaskowyż. Jadąc prostą jak strzała drogą człowiek ma w głowie tylko jedną myśl: "jeszcze 200 lat temu pasły się tu bizony".
Nocujemy pod namiotami w Wahweap RV Park & Campground. Kemping jest duży, dobrze wyposażony, z czystymi toaletami i ładnym widokiem na zalew Lake Powell powstały w wyniku budowy Zapory Glen Canyon, gdzie funkcjonuje także elektrownia wodna dostarczająca prąd do Wyoming, Kolorado, Utah, Arizona i Nowego Meksyku. Na terenie kempingu znajduje się basen dostępny dla nocujących.
